Εδώ θα σταθούμε στο στοιχείο που θεωρούμε πιο σημαντικό και το οποίο προσδιόρισε το πλούσιο έργο που παρήχθη από το Επιμελητήριο μας

Ήταν το κλίμα συνεννόησης και συναίνεσης.

Περνώντας την πόρτα του Επιμελητηρίου, όλοι και όταν λέμε όλοι εννοούμε όλοι, οι σύμβουλοι και των πέντε παρατάξεων, άφηναν απέξω τις όποιες πολιτικές, ιδεολογικές, κομματικές ή ακόμα και προσωπικές διαφορές και λειτουργούσαν με καλή θέληση σαν μια ομάδα που ένα και μόνον την ενδιέφερε: τα συμφέροντα των μικρομεσαίων και της περιοχής. Και είναι ενδεικτικό ότι από τις 115 αποφάσεις που έλαβε το Διοικητικό Συμβούλιο αυτή την εξαετία, το 85% ελήφθησαν ομόφωνα και το υπόλοιπο 15% με 1 έως 3 αρνητικές ψήφους (η μία εκ των οποίων ήταν συχνά του Νίκου Παπαλέξη, ο οποίος ήταν και παραμένει μέλος της παράταξης μας και πολύτιμος συνεργάτης).

Πως επιτεύχθηκε αυτή η σπουδαία κατάκτηση;

Πολύ απλά. Στο Επιμελητήριο δεν υπήρχαν γραμμές.

Υπήρχε ειλικρινής αγωνία για τα προβλήματα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και της περιοχής.

Υπήρχε ειλικρινής διάθεση συνεργασίας.

Και μέσα από τη συζήτηση και τον διάλογο καταλήγαμε στη σύνθεση. Γιατί κανείς δεν ενδιαφερόταν «να περάσει το δικό του», αλλά κοινή επιδίωξη ήταν «να περάσει αυτό που ήταν καλύτερο για τα μέλη». Και όλοι εμπαίναν στο Επιμελητήριο έτοιμοι να αναπτύξουν τα επιχειρήματά τους, να πείσουν αλλά και να πειστούν.

Γι’ αυτό όταν ακούγόταν μια καλή πρόταση ή ιδέα, κανείς δεν κοιτούσε ποιος την είπε και σε ποια παράταξη ανήκε, αλλά όλοι έσπευδαν να την υιοθετήσουν.

Και έτσι πρέπει να συνεχίσουμε.

Δεν χωράνε εδώ μέσα οι κραυγές, η πόλωση, οι αντιπαλότητες, οι ύβρεις.

Ο δημιουργικός διάλογος και η παραγωγική συνεργασία είναι τα μοναδικά στοιχεία που έχει ανάγκη η ιδιωτική πρωτοβουλία.